نهالی بکار
بیاد هر پرنده ای که می میرد ،
نهالی بکار
فردا / جنگلی زنده خواهد شد
از پرواز عشق ،
بر فراز خاکی که مردمانش ،
بیاد پرندگان مرده / نهال می کارند
- و قدر پرواز را می دانند
آنهنگام که قفس ،
تنها واژهء موجود در فرهنگ لغات زبان مادری شان است !
آهای دوستی که فردا زاده می شوی
نهالی بکار !
نهالی بکارتا سرزمین ات ،
کویر ِ پرندگان ِ در پرواز نباشد ...
امرداد 1386
فرهاد عرفانی - مزدک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر