نوروز دلگشا
فرهاد عرفانی – مزدک
به به صدای گرمی از کنج دل برآمد
گویا زمان فرقت اکنون دگر سرآمد
دور غمم برفت و صبح صلا بپا شد
از مشرق نگاهم خورشید نو برآمد
آواز می پرستان آمد ز طرف بستان
آوای قمریان را چون تحفه در برآمد
می شد به جوش خم را خمخانه را هیاهو
چون غوره را سلامی همپای نوبر آمد
بانگ بلند شادی بر بام آسمان شد
زیرا که باغ دل را خورشید دلبر آمد
یکدسته گل؛ بنفشه! بر دست کودکانم
لبخند چهره هاشان، رخشان چو مرمر آمد
آهنگ رقص چشمه آید ز جانب کوه
آری چو خون به رگها اصوات همبر آمد
مزدک ز خواب نوشین برخیز و چشم بگشا
نوروز دلگشا را بین کز سحر تر آمد
بیست و نهم اسفند ماه هزار و سیصد و هشتاد و شش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر