یادش بیاد باد، نادیا

یادش بیاد باد، نادیا

شهر هرات ، (( مزار شريف )) شد

گل بر زمين فتاد

عشق ، به خاك شد

آن آذرخش

تندر – كه مي تنيد – به باغ مهر

آتشفشاني كه آذرش

روشنگر هزار شهر خموش بود

... بيناي روزگار

وان قلهء عقل – احساس – عاطفه

آري در اين كوير – به باد – بباد شد

يادش بياد باد – ناديا

!!! شهرش، به داد

روزي دگر – غزال ِ تند پاي غزل

... بر کوه سرزمین اش - تیز پا

آه ! يادش بياد باد – ناديا

20 – 8 - 1384